جواد پالیزوان زند - دانشجویان کارشناسی ارشد عمران سازه
آیدین اقصایی فرد
حسین غفارزاده - عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز

یک مساله مهم و قابل ملاحظه درطراحی سازه های مهندسی عمران کاهش کمیت های پسخ سازه همانند سرعت تغییر مکان شتاب و نیرو تحت تاثیر بارهای دینامیکی خصوصا زلزله و باد است روشهای کنترل سازه جز استراتژی هایی برای رسیدن به هدف مذکور می باشند که درقالب کنترل فعال کنترل غیرفعال کنترل نیمه فعال و کنترل مرکب یا هیبرید طبقه بندی میشوند درسه دهه اخیر مساله کنترل سازه ها درمقابل بارهای محیطی مورد توجه محققین زیادی قرارگرفته است میراگرهای جرمی تنظیم شده جز قدیمی ترین وسیله های کاهش ارتعاش سازه درمقابل بارهای دینامیکی محیطی هستند مفهوم کنترل ارتعاشات با استفاده از میراگر جرمی تنظیم شده به سال 1909 میلادی باز میگردد هنگامی که فرام یک وسیله کنترل ارتعاشات را اختراع کرد که جاذب ارتعاش نامیده میشد سیستم های میراگر جرمی تنظیم شونده فعال زمینه های تحقیقاتی جدید و گسترده ای را ایجاد کرده اند و دراین سالها پیشرفت های قابل ملاحظه ای دراین سیستم های جاذب انرژی فعال شده است این سیستم های جاذب فعال جز سیستم های کنترل فعال محسوب میشود که درطول مدت تحریک به وسیله یک پردازشگر دیجیتالی مرکزی که الگوریتم های کنترلی درآن پیاده سازی خواهد شد و یک منبع انرژی خارجی که متناسب با پاسخ سازه نیروی کنترلی فعال را درفاز مخالف حرکت سازه توسط عملگرهایی به جرم میراگر و درنتیجه به سازه برشی تحت کنترل وارد می کند.