بهروز رضایی علم - استادیاردانشگاه لرستان ایران
سیدعلیرضا موسوی - دانشجویان کارشناسی ارشد
رضا غلام نژاد

دراین مقاله ایمپلنت های بکارگرفته شده درتحقیقات قبلی برحسب قابلیت تولید حرارت درمیدان مغناطیسی متناوب برای کاربرد حرارت درمانی تومورها مقایسه شده اند به منظور تخریب سلولهای سرطانی دمای آنها باید بالای 42/5درجه و مقدار افزایش دمای ایمپلنت وابسته به ضریب انتقال حرارت بافت تومور است که دربیشتر مطالعات نادیده گرفته میشود به این ترتیب بافت زنده با استفاده ازمعادله Bioheat مدل میشود و با معادلات الکترومغناطیسی و مدارهای الکتریکی مربوطه کوپل میشود و درنتیجه مدل عددی سیستم به روش اجزا محدود توسط نرم افزار COMSOL پیاده سازی شده است

ایمپلنت، روش اجزاء محدود، حرارت درمانی الکترومغناطیسی، معادله Bioheat