مهدی راست قلم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
حمیدرضا صفوی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
سیدمحسن صالح - مدیر دفتر مصرف و کاهش آب بدون درآمد، شرکت آب و فاضلاب استان اصفهان، اصفهان، ایران

رشد فزاینده جمعیت و نیازهای آبی روز افزون جوامع شهری از یک طرف و محدودیت های منابع آب ونیز منابع مالی از طرف دیگر، سبب شده است که در کنار توجه به توسعه منابع آب، مدیریت مصرف و تقاضا بهعنوان عاملی کلیدی برای متعادل نمودن منابع با مصارف، نمایان تر جلوه کند. این مهم به ویژه در طی دههاخیر که خشکسالی ممتدی بر اغلب مناطق کشور به طور خاص منطقه مرکزی حاکم بوده از اهمیت ویژهایبرخوردار می باشد. در این میان، حوضه آبریز زاینده رود به عنوان یکی از مناطق پر تراکم به لحاظ جمعیتی،دچار خشکسالی های طولانی و متوالی شده است که این منطقه را به سوی خشکی پیش می برد. این عاملموجب شده است که تامین نیازهای آبی این حوضه با چالش های جدی روبرو شود. بنابراین با توجه بهمحدودیت منابع آب موجود در حوضه زاینده رود، در وهله اول چاره ای جز مدیریت مصرف و تقاضا برایپاسخگویی به نیازهای مختلف حوضه باقی نمیماند. این اقدامات در سه بخش کشاورزی، صنعت و شهری قابلدسته بندی است. در این مقاله سعی شده است اقداماتی که بر کاهش مصرف و تقاضای آب در بخش شهریتاثیرگذارند، جمع آوری و سپس با در نظر گرفتن معیارهای مناسب، و با تکمیل پرسنامه توسط متخصصینذیربط، از طریق تحلیل سلسله مراتبی، به ترتیب اهمیت رتبه بندی شوند. نتایج این تحقیق نشانگر اولویتبندی اقدامات به صورت فنی و مهندسی، فرهنگی و آموزش همگانی، تعرفه ای و اقتصادی، و نهایتا اقداماتقانونی است.

آب شهری، مدیریت تقاضا، زاینده رود، اقدامات، تحلیل سلسله مراتبی