مریم محمدی روزبهانی - عضو هیات علمی و استادیار گروه علوم محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
امیرمنصور حاجی نجف - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست ، ارزیابی آمایش سرزمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
علی دغاغله - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست ، ارزیابی آمایش سرزمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان

سازمان ها ، نهادهای بین المللی و مجامع مختلف تحقیقاتی و دانشگاهی به منظور ارزیابی های جامع ، در رابطه با توسعه پایدارشاخصهای گوناگونی مطرح و ارائه می نمایند . یکی از مهم ترین این شاخص ها که در حال حاضر به صورت گسترده ملا ک مقایسه کشورهابوده و در خصوص حفاظت از محیط زیست به صورت سالا نه منتشر می شود ، شاخص پایداری محیط زیست (ESI) و شاخص عملکرد محیط زیست (EPI) است که توسط دانشگاه ییل و دانشگاه کلمبیا و با همکاری مجمع جهانی اقتصاد منتشر می شود . شاخص پایداری محیط زیست (ESI) توانایی کشورها برای حفاظت از محیط زیست طی چند دهه آینده را می سنجد . با انتشار گزارش سال 2005 و بهدنبال نواقص و ایراد اتی که به این گزارش از سوی صاحب نظران در سراسر دنیا از جمله جمهوری اسلا می ایران صورت گرفت ، اینشاخص مورد بازنگری قرار گرفت وطی سال های 2006، 2008، 2010 و 2012 شاخص های متفاوتی ارائه گردیدکه طی این دوره هانیز با انتقادات مختلفی با توجه به رتبه کشورها در کسب این امتیازات روبه رو گردید .در این مقاله ضمن بررسی روند این شاخصها طی دوره های متفاوت و نحوه امتیاز دهی به کشورها ، شاخص های سال 2012 براساس مدل تاکسونومی عددی مورد بررسی ومقایسه قرار گرفته اند که دراین مقایسه ایران از رتبه 114 در به رتبه 70 ارتقا یافته است. تغییر دراین رتبه با توجه به مقایسه کلیه دادههای خام شاخص ها و امتیازات کسب شده در مقایسه با سایر کشور ها صورت گرفته است.

تاکسونومی عددی، شاخص (ESI)، شاخص (EPI)، توسعه پایدار