محمدرضا داودی - استادیار دانشکدهی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مهدی دهستانی - استادیار دانشکدهی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
فرشاد زاهدی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سینا اسداللهی شاه بابلی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

جداسازی لرزهای یکی از روشهای کاهندهی خسارات ناشی از زمینلرزه میباشد که به کار بردن این سیستم در سازههای مختلف با جلوگیری از انتقال کامل اثر زمینلرزه به روسازه و افزایش انعطاف پذیری ساختمان موجب کاهش همزمان نیرو و شتابهای سازه و همچنین تغییرمکانهاینسبی طبقات میشود. در این مقاله، مقدار سختی ثانویهی جداساز لرزهای الاستومریک، در پنج گام به اندازه پنجاه درصد افزایش یافته و در هر گام پاسخ دینامیکی سازه فولادی جداسازی شده، در برابر تحریک زلزله بدست است. بدین منظور از نُه طیف شتاب زلزلههای مختلف، در تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل های انجام شده نشان دهندهی اینست که، افزایش مقدار سختی ثانویه (K2) به اندازه 05 % ، به طور میانگین موجب افزایش بیشینه شتاب مطلق کف طبقهی پایه به اندازه 9.81 % و کاهش بیشینه تغییرمکان همان طبقه به اندازه 684 % میشود.

جداسازی پایه، مدل سازهای سه بعدی، تحلیل دینامیکی غیرخطی، سختیثانویه جداساز، جداساز لاستیکی