ملیکا هاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری،دانشگاه منابع طبیعی ،دانشگاه تهران
مجتبی اخوان ارمکی - دانشجوی دکتری علوم مرتع،دانشگاه منابع طبیعی ،دانشگاه ت تهران
حسین آذرنیوند - دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی طویلی - دانشیار دانشکده منابع طبیعی ،دانشگاه تهران

تنش های محیطی به ویژه تنش خشکی از مهمترین عوامل کاهش و اختلال در مراحل مختلف رشد و نمو گیاهی بخصوص جوانه زنی در مناطق خشک و نیمه خشک ایران است.بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاه به اجرا درآمد.در این آزمایش از چهار ژنوتیپ گونه مرتعی Bromus inermis (البرز 303 مازندران 3151 ،فیروز کوه 3966 و اصفهان 200060 )و چهار تیمار خشکی (آب مقطر،3-،6-،9- بار)استفاده گردید.در این آزمایش،درصد جوانه زنی،طول ریشه چه،طول ساقه چه،طول گیاهچه،نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه،وزن تر گیاهچه،وزن تر گیاهچه،نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه،سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه بذر اندازه گیری شد.نتایج حاصله نشان داد که با افزایش تنش خشکی،به جز نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه سایر صفات به طور قابل توجهی کاهش یافتند.این کاهش در تمامی صفات مورد ارزیابی در تغییر پتانسیل از 3- به 6- بار حداکثر بود.به طور کلی در میان ژنوتیپ های مورد آزمایش ژنوتیپ اصفهان(200060 )در پتانسیل های مورد مطالعه جوانه زنی مناسبی را نشان داد و از این نظر بر سایر ژنوتیپ ها برتری معنی داری داشت.از پارامترهای مورد ارزیابی،طول گیاهچه و شاخص بنیه بذر بیشترین واکنش را به تغییر پتانسیل آب نشان دادند.در بین سطوح تنش خشکی،پتانسیل های 6-و9- بار بهترین سطوح جهت ارزیابی مقاومت به خشکی بودند.

تنش خشکی،جوانه زنی،ژنوتیپ ها،.Bromus inermis