عبداله ذاکری سیاوشانی - دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر،آزمایشگاه نانوبیومتریال، قطب مهندسی بیومتریال، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
معصومه حق بین نظرپاک - پژوهشکده فناوری های نو، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
فاطمه فیاض بخش - دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، آزمایشگاه نانوبیومتریال، قطب مهندسی بیومتریال، دانشگاه صنعتی امیرکبیر پژوهشکده غدد و متا
طیبه تولیت - دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران

از روش سل- ژل برای تولید پودر سیلیکای متخلخل استفاده شد. میزان بارگذاری و قابلیت گیراندازی (انکپسوله کردن) انسولین در سیلیکای متخلخل مورد بررسی قرار گرفت. برای مطالعه ساختاری سیلیکا و قابلیت بارگذاری انسولین از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف فسنجی پراش پرتو ایکس (XRD) و طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) استفاده شد. نتایج به دست آمده از آنالیز ذرات حاکی از وجود ذراتی با درصد بالای پیوندهای Si-O و در نتیجه خلوص بسیار بالا، خروج عوامل سطح فعال (سورفکتانت) و همچنین وجود فاز تخلخل در سیلیکا بود. از سوی دیگر، بررسی ها نشان داد که مقدار و اندازه مناسب تخلخلها باعث بارگذاری انسولین در سیلیکا با بازدهی مناسب می شود. در نهایت، به نظر می رسد که استفاده از سیلیکای متخلخل میتواند راهکار جدید و موثری برای بارگذاری و رهایش انسولین به منظور کنترل بیماری دیابت و بهبود کیفیت زندگی بیماران باشد.

سیلیکای متخلخل، انسولین، بارگذاری دارو، سل- ژل