سامان رحمتی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
محسن کریمی ارزانی - بخش پزشکی مولکولی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران
مهدی کدیور - بخش بیوشیمی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران

امروزه بسیاری از پروتوکول های ژن درمانی با حامل های لنتی ویروسی انجام می گردد. یکی ازم مهمترین فاکتورهایی که در تکوین پانکراس و رونویسی ژن انسولین نقش دارد فاکتور رونویسی PDX-1 است. هدف: هدف از این مطالعه بهینه سازی سازه های لنتی ویروسی حاوی ژن pdx-1 برای ترانسفکشن سلول های بنیادی در راستای ژن درمانی دیابت نوع 1 بوده است. مواد و روشها: ابتدا ژن pdx-1 از حامل pcDNA3.1-pdx-1 توسط PCR تکثیر و در حامل pTG19-T کلون شد. سپس ژن pdx-1 در بالادست ژن IRES-EGFP در حامل pIRES2-EGFP ساب کلون گردید. در مرحله بعد قطعات کلون شده IRES-EGFP و نیز pdx-1 با هضم آنزیمی از حامل مربوطه جداسازی و طی دو مرحله جداگانه به درون سازه ی بیانی لنتی ویروسی Psintrem در بالا دست ژن TRE-CMV کلون شدند. سازه ی نهایی پس از تعیین توالی به سلول های HEK293 تراتسفکت شد و بیان ژن pdx-1 توسط میکروسکوپ معکوس فلورسنت ارزیابی گردید. نتیجه گیری: نتایج حاصل از PCR، هضم آنزیمی و تعیین توالی همگی تأئید کننده ی صحت سظاخت سازه نهایی بود. ترانسفکشن سلول های HEK293 نشانگر تأئید بیان ژن pdx-1 بود. با توجه به طراحی سازه حضر به منظور تضمین بیان طولانی مدت با بازدهی بالا در in vitro و in vivo برای سلول های بنیادی و نیز استفاده از سامانه ی بهینه شده القائی Tel on، به نظر می رسد. این سازه یکی از بهترین سازه ها در جهت انتقال هر نوع ژن (در اینجا ژن pdx-1) به سلولهای بنیادی می باشد.

حامل لنتی ویروسی نوترکیب، ژن pdx-1، دیابت نوع 1، ژن درمانی