سحر بهلولی زنجانی - کارشناس ارشد بخش تحقیقات کشت بافت، مدیریت منطقه شمال کشور (رشت)، پژوهشکده بیوتکنولوژیک کشاورزی
علیرضا ترنگ - عضو هیئت علمی بخش تحقیقات کشت بافت، مدیریت منطقه شمال کشور (رشت)، پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی
علی رمضانی صیاد - کارشناس ارشد بخش تحقیقات کشت بافت، مدیریت منطقه شمال کشور (رشت)، پژوهشکده بیوتکنولوژیک کشاورزی
متین مقصودی - کارشناس ارشد بخش تحقیقات کشت بافت، مدیریت منطقه شمال کشور (رشت)، پژوهشکده بیوتکنولوژیک کشاورزی

پتانسیل باززایی ژریرا (Gerbera jamesonii Bolus ex. Hook f) در سیستم کشت بافت با استفاده از جداکشتهای برگی و دمبرگ مورد بررسی قرار گرفت. باززایی درون شیشه ای، القای کالوس و تشکیل ریشه با به کارگیری تنظیم کننده های رشد در طی اندامزایی بهینه سازی شد. انواع مختلفی از تنظیم کننده های رشد گیاهی از جمله 6- بنزیل آمینوپورین (BAP)، آلفا نفتالن استیک اسید (NAA)، 2 و 4 دی کلروفنوکسی استیک اسید (2,4-D)، ایندول -3- استیک اسید (IAA)، ایندول -3- بوتیریک اسید (IBA) و کینیتین (Kinetin) برای آغاز کشت مورد استفاده قرار گرفت. تنظیم کننده های رشد به محیط موراشیگ و اسکوگ (MS) در ترکیبات و غلظتهای مختلف افزوده شد. شاخه های نابجا از جداکشتهای دمبرگ در محیط حاوی 2 میلی گرم بر لیتر BAP و 0/5 میلی گرم بر لیتر NAA تشکیل شد. محیط کشت مؤثر در شاخه زایی، نوع تنظیم کننده های رشد مورد استفاده و مدت زمان القای شاخه زایی مورد بررسی قرار گرفت. جداکشتهای برگی کشت شده در محیط MS حاوی 1 میلی گرم بر لیتر BAP و 2 میلیگرم بر لیتر 2,4-D بهترین نتیجه برای القای کالوس را نشان داد. قطعات دمبرگ، بهترین جداکشت برای باززایی این گونه بود. گیاهان باززایی شده در محیط پایه MS ریهش دار شد. گیاهچه ها با موفقیت 95% با شرایط گلدانی سازگار شدند.

ژربرا، تنظیم کننده های رشد، باززایی گیاهچه