احمد هادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه

اداره سازمانها در ایران عموما به روش های قدیمی و با استفاده از ساختارهایی که ریشه آنها به ابتدای قرم بیستم بر می گردد شباهت دارد .ساختار های وظیفه و هیدرولیک باعث گردیده که بهره وری و هماهنگی سازمانها ی امروزی در ایران پایین بوده و اکثرا درگیر کیفیت متغییر ،قیمت و هزینه های بالا میباشند.تغییرات سریع در دو دهه اخیر بخصوص در زمینه تکنولوژی اطلاعات و نظام های هوشمند نحوه ؛اداره،مدیریت و رهبری؛ سازمان را دگرگون ساخته است. برای رهایی از تنگناهای مذکور ،روش های بهبود از قبیل مدیریت ریسک زنجیره تأمین توسعه گردیده است.در این مقاله نحوه مدیریت ریسک زنجیره تأمین در سازمان به شکل کاربردی مورد بررسی قرار گرفته است.به این ترتیب که با استفاده از دو مدل به ترتیب روند اجرای مدیریت ریسک و متغیر های ارزیابی کننده ریسک در سازمان مورد بحث قرار می گیرد. در راستای عملیاتی کردن مدل های ارائه شده از گروه ساختار های شکست کار، تاپسیس و دلفی فازی مورد استفاده قرار می گیرند. در کل هدف از مقاله معرفی روشی جهت آماده سازی اطلاعات صحیح و قبل استناد جهت جلسات تصمیم گیری مدیران ارشد سازمان در حوزه مدیریت زنجیره تأمین می باشد.

مدیریت ریسک زنجیره تأمین- فازیRBS