سیدرضا مرتضایی - استادیار گروه طراحی صنعتی دانشگاه علم و صنعت ایران
راحله دهقان - کارشناس ارشد طراحی صنعتی

توسعه یافتگی مسئله‌ای است که در سال‌های اخیر به عنوان محور اساسی سیاست کشورها مطرح شده است. با چنین رویکردی، توسعه نیز مانند سایر پدیده‌ها، به علل و عوامل مختلفی وابسته است. یکی از مهمترین این متغییرها، آموزش است که موجب آگاهی جامعه نسبت به اهمیت مسائل زیست‌محیطی می‌شود. در این میان آموزش عالی به دلیل تأثیر بسیار زیاد خود در ارتقای آگاهی و قابلیت‌های مورد نیاز افراد جامعه، بستری مناسب برای شروع جریان پایداری محسوب می‌شود. بدین ترتیب، با ظهور پارادایم پایداری، نظام آموزش عالی نیز موظف است تا به محیط‌های آموزشی خود توجه کافی مبذول دارد. این نوشتار تلاشی برای بیان اهمیت نقش دانشگاه در آموزش توسعه پایدار است. در این پژوهش، مفهوم توسعه پایدار، نقش محیط‌های مختلف آموزشی دانشگاه در توسعه پایدار و مؤلفه‌های محیط‌های آموزشی غیر رسمی تبیین می‌گردد. در پایان مدل دانشگاه پایدار به مثابه یک مکان آموزشی پیشنهاد شده است و در اصول سه‌گانه‌ی طراحی برای انسان، مدیریت منابع انرژی و طراحی بر اساس چرخه‌ی حیات تبیین شده است. استنتاج نهایی بحث آن است که دانشگاه می‌تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر روی رفتار دانشجویان تأثیر گذاشته و آن‌ها را متوجه مفاهیم پایداری نماید.

توسعه پایدار، آموزش، آموزش عالی، محیط‌های آموزشی