صیا مرتضوی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد صنایع غذایی، دانشگاه خوراسگان اصفهان
مهشید جهادی - عضو هیئت علمی گروه صنایع غذایی، دانشگاه خوراسگان اصفهان

سیتریک اسید (CA) با نام آیوپاک 2- هیدروکسی پروپان 1، 2 و 3 تری کربوکسیک اسید، یک اسید آلی ضعیف است که نام خود را از citrus tree گرفته. سیتریک اسید به دلیل طعم مطبوع و ترش و از طرفی به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی، کاربرد زیادی در صنعت غذا پیدا کرده. بر اساس آماری در سال 2004 حدود 64% سیتریک اسید، در صنایع غذایی، بکار می رود. تولید سیتریک اسید به 3 طریق: طبیعی، سنتزی و میکروبی قابل اجرا است. که در این بین استفاده از تخمیرهای میکروبی موفقیت های بیشتری داشته و با گذشت زمان این روش گزینش نهایی برای تولید تجاری سیتریک اسید شده است. در این مقاله به انواع روش های تولید میکروبی قابل اجرا (تخمیر سطحی، تخمیر جامد، تخمیر submerge) شرایط مناسب برای رشد میکروب و نحوه استخراج موجود می پردازیم. هدف: در این مقاله به راهکارهایی برای تولید سیتریک اسید از طریق پسماندهای کارخانجات صنایع غذایی و ضایعات کشارزی پرداخته شده است. با توجه به کارهای تحقیقاتی انجام گرفته می توان از پسماندهای کارخانجات در جهت تولید موادر ارزشمندی بهره جست و با این کار علاوه بر ارزش افزوده به ضایعات کارخانجات، روشی برای کاهش دفع پسماندها در محیط و کاهش واردات این ماده پرمصرف خواهیم داشت. نتایج و بحث: از تمام روش های تحقیقاتی انجام شده در تولید سیتریک اسید روش submerge با بالاترین درصد تولید و روش کشت جامد آسانترین روش تولید شناخته شد. نتیجه گیری کلی: رها کردن پسماندها و ضایعات نه تنها زیبایی شهررا، بلکه باعث آلودگی و گسترش امراض در سطح جامعه مان می شود. با استفاده از رش میکروبی که کارآمدترین روش در تولید سیتریک اسید بوده، می توان از پسامندهای صنایع، علی الخصوص کارخانجات صنایع غذایی با وفور مواد مغذی استفاده بهینه کرد.

ضایعات، سیتریک اسید، آسپرژیلوس نیجر، تخمیر