خلیل الله معینیان - استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده ی بهداشت دامغان، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، دامغان ، ایران.
معصومه مختاری - کارشناس، گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده ی بهداشت دامغان، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، دامغان ، ایران
طیبه راستگو - کارشناس، گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده ی بهداشت دامغان، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، دامغان ، ایران

مقدمه و اهمیت موضوع: به نظر می آید سیاست هایی نظیر خصوصی سازی ( فعالیت مدارس غیر انتفاعی) و کوچک سازی دولت ( تعدیل تعداد مربیان بهداشت مدارس ) می تواند بر بهداشت محیط مدارس تاثیر منفی بر جای بگذارد. انتشار اخباری نظیر شیوع شپش در برخی از مدارس ، حتی در شهرهای بزرگ ایران ، نیز می تواند تاییدی بر دیدگاه فوق در نظر گرفته شود. در این پژوهش ، بهداشت محیط مدارس به تفکیک دخترانه و پسرانه، دولتی و غیرانتفاعی ، بر اساس آیین نامه های موجود مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند.مواد و روشها: این پژوهش مطالعه ا ی توصیفی- مقطعی بوده و طی آن 35 مدرسه ابتدایی دولتی (19 دخترانه و16 پسرانه ) و تمام 5 مدرسه غیرانتفاعی (2دخترانه و3 پسرانه) مورد بررسی قرار گرفته اند. ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه ی مبتنی بر آئین نامه بهداشت محیط مدارس ایران بوده است.نتایج و بحث: بر اساس یافته ها، مدارس دولتی به ترتیب در 43 ، 33 و 100 درصد ملاکهای مربوط به وضعیت بهداشتی آبخوری ، وضعیت بهداشتی دستشویی و توالت و وضعیت بهداشتی کلاس درس با استاندارها فاصله داشته اند درحالی که مدارس غیر انتفاعی فقط در 75 درصد از ملاکهای مربوط به مربی بهداشت ، با استانداردها مغایرت داشته و از نظر بقیه ی ملاکها استانداردها را رعایت کرده بوده اند. نتیجه گیری: اگر چه نقش مربیان بهداشت در مدارس بسیار مهم میباشد اما نتیجه ی این بررسی نشان میدهد که موضوع بهداشت محیط مدارس چندان به مربیان بهداشت وابسته نبوده و شاید به موضوعات دیگری مانند نوع مدیریت مدارس، انتظارات اولیاء و دانش آموزان و نیز توانایی مالی مدارس بستگی دارد.

مدرسه ،بهداشت محیط، بهداشت مدارس، بهارستان