پویان شهابیان - استادیارشهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
آزاده قنادراد - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی شهری

توسعه ی جوامع به ظرفیت یادگیری آنها و سازگاری با واقعیت های جدید و شرایط نو بستگی دارد. به زعم لانگورث جامعه ی آموزش دهنده، شهر، شهرک یا منطقه ای است که تمام منابعش را در تمام بخش ها به حرکت در می آورد تا همه ی پتانسیل های انسان ها را برای تقویت رشد فردی، حفظ همبستگی جامعه و خلق موفقیتتوسعه دهد. چنین جامعه ای می تواند مهمترین گام ها را در جهت توسعه، و به ویژه توسعه ی پایدار، بردارد؛ چرا که آموزش عامل اساسی در ارتقاء فرایندهای توسعه به شمار می رود. از طرفی یکی از مباحث مهم در زمینه ی توسعه ی پایدار، مبحث محیط زیست است. بین سالهای 1998 تا 2001 مطالعاتی تحت عنوان TELS توسط کمیسیون اروپا انجام گرفت؛ از مهم ترین پیشنهادات ارائه شده توسط TELS به منظور دستیابی به شهر آموزش دهنده، وارد کردن شهروندان در طرح راهبردهایی برای حفاظت از محیط زیستشان است.با توجه به این که آموزش شهروندی به عنوان آموزش غیررسمی طبقه بندی می شود و هم چنین با توجه به موضوع این مقاله، در اینجا مدیران و سیاستگذاران و عامه ی مردم مورد خطاب قرار گرفته اند؛ و با استفاده از روش مصاحبه، به تحلیل اقدامات آموزشی سازمانهای مرتبط با محیط زیست پرداخته شده است. سپس محله ی حمزه آباد شهر ری، با توجه به شرایط، به عنوان نمونه موردی انتخاب گردید و به روش پرسشنامه و تحلیل آماری سطح آگاهی زیست محیطی آنها و همچنین تاثیر اقدامات آموزش محیط زیست، در سطح محله، بر روی شهروندان مورد سنجش قرار گرفت و در نتیجه راهکارهایی جهت افزایش آگاهی عمومی به منظور ترویج فرهنگ حفاظت از محیط زیست، ارائه گردیده است.

شهر آموزش دهنده، محیط زیست، شهروندان، مدیران و سیاستگذاران، توسعه پایدار