مهری هاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران
حمیدرضا توحیدی مقدم - استاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران
فرشاد قوشچی - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ایران

خشکی در محیط های گرم و خشک پدیده ای معمولی است و گزینش برای تحمل به خشکی از راه های جلوگیری از کاهش اثرات کمبود آب بر روی عملکرد محصول می باشد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان ورامین از استان تهران انجام شد. آبیاری به عنوان عامل اصلی (عدم تنش، تنش در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ، تنش در مرحله گلدهی، تنش هم در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ و هم گلدهی) و عامل غلظت پلیمر سوپر جاذب (صفر، 15 و 30 کیلوگرم در هکتار) به عنوان ع امل فرعی منظور شدند. پس از رسیدگی کامل محصول، عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد 30 کیلوگرم سوپرجاذب عدم تنش بیشترین عملکرد و درصد روغن را داشت و کمترین عملکرد و درصد روغن مربوط به تیامر شاهد (عدم کاربرد سوپر جاذب) و 2 بار تنش رویشی- زایشی بود. به طوری کلی، با افزایش مقدار پلیمر سوپرجاذب باکر رفته و عدم تنش عملکرد و اجزای عملکرد افزایش یافت.

آفتابگردان، تنش کم آبی، سوپر جاذب، عملکرد