هاشم هادی - استادیار گروه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه

فلزات سنگین به عناصر فلزی با وزن مخصوص بالاتر از 5 گرم بر سانتی متر مکعب گفته می شود. این فلزات در طبیعت به صورت کاتیون ها و آنیون های اکسید شده وجود دارند. عناصری نظیر نیکل و کروم، کبالت، جیوه، روی، کادمیوم، مس و منگنز به صورت کاتیون در خاک می باشند، در حالی که عناصری نظیر مولیبدن، سلنیوم، آرسنیک و بر به صورت ترکیب با اکسیژن در خاک بوده و دارای بار منفی می باشند (shaw, 1989; Gadd, 1993). همچنین فلزات سنگین به عنوان عناصری با خصوصیات فلزی (نعطاف پذیری، رسانائی، پایداری مانند کاتیون ها، لیگاند اختصاصی و غیره) و عدد اتمی بزرگتر از 20 تعریف می وند (kabata- pendias and pendias, 1992).