علیرضا خلیل آریا - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی

در ایران نزدیک به 56 گونه جونده شناسایی شده است که در زیستگاههای مختلفی گسترش پیدا کرده اند. تشخیص ظاهری، بررسی کاریولوژیک و تعیین DNA از روشهای تشخیص و سیستماتیک جانداران و از جمله جوندگان می باشند. جوندگان مانند دیگر موجودات و بخصوص جانوران در محیط های مناسب می توانند استقرار پیدا کرده و پس از تولیدمثل های متوالی افزایش جمعیت از خود نشان بدهند. خسارت جوندگان را می توان به سه گروه خسارت به محصولات کشاورزی و خوار و بار و مواد غذائی، صدمه به انسان و دام از طریق انتقال و انتشار انواع بیماریهای عفونی و مسری و اتلاف سرمایه ها از طریق جویدن و از بین بردن مواد غیر خوراکی مانند کابلهای برق و تلفن و ایجاد آتش سوزی و حریق، خرابی ساختمان ها و یا سوراخ نمودن انهار و هدر دادن آب آبیاری و جویدن لوله های آبیاری تحت فشار و غیره تقسیم بندی کرد. تعیین راهکارهایی برای پایشمداوم جوندگان منطقه و استفاده از داده های حاصل از این پایش در امکان کنترل جمعیت گونه های خسارت زا و حفظ جمعیت گونه های در حال انقراض و تثبیت استقرار گونه های جدید احتمالی خواهد بود.

جوندگان، خسارت، سیستماتیک