هوشنگ گراوند - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تحقیقات آموزشی
سیدعلی اکبر حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تحقیقات آموزشی

توجه به اینکه دانشجویان جمعیتی سرنوشت ساز هستند و کاهش رضایت از زندگی پیامدهای را به همراه می آورد که می تواند زمینه ساز بسیاری از مشکلات دیگر گردد، هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ادراک از سبکهای فرزندپروری والدین با رضایت از زندگی دانشجویان می باشد.این پژوهش به روش توصیفی– تحلیلی طراحی شد. نمونه شامل 180 نفر از دانشجویان دانشکده های روانشناسی، ادبیات، علوم پایه، ریاضی ومهندسی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، نمونه گیری طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت بوده است. پرسشنامههای سبکهای فرزندپروری بامریند و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر توسط دانشجویان تکمیل شد. با محاسبه ضریب هبستگی پیرسون مشخص شد که بین سبکهای فرزند پروری دانشجویان به طور کلی و عاملهای سبک فرزندپروی سهل گیرانه و مقتدرانه با میزان رضایت از زندگی آنها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین سبک مستبدانه و رضایت از زندگی دانشجویان رابطه معناداری وجود نداشت. نتایج اجرای رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که عاملهای سبکهای فرزند پروری(مستبدانه، سهل گیرانه و مقتدرانه) میتوانند رضایت از زندگی دانشجویان را پیشبینی کنند. نتایج تحلیل واریانس یک راههANOVA)نیز نشان داد که بین میانگین نمرهای سبکهای فرزندپروری دانشجویان دانشکدههای مذکور تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج آزمونtنشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در کل مقیاس سبک های فرزندپروری و عاملهای آن فقط در خرده عامل سبک فرزندپروری مستبدانه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین به لحاظ رضایت از زندگی تفاوت معناداری با هم نداشتند.یافتههای این پژوهش موید این است که سبکهای فرزندپروری با رضایت از زندگی رابطه دارد و ما از طریق سبکهای فرزندپروری افراد میتوانیم رضایت از زندگی آنها را پیش بینی کنیم

سبکهای فرزند پروری، رضایت از زندگی، دانشجو