مهین حنیفه پور - دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان - دانشگاه تهران
بهنام جباری - کارشناس فضای سبز باقر شهر

یکی از کاربردهایی که اخیرا در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته، مدیریت و برنامه ریزی برای توسعه گردشگری در نواحی محروم و دارای پتانسیل های لازم برای گسترش گردشگری می باشد. گردشگری یکی از بخش های مهم اقتصادی است که توانسته به عنوان یک صنعت پاک مطرح شود و ضمن افزایش درآمدهای ارزی برای اقتصاد ملی، کمک شایسته ای به رونق اشتغال و ایجاد درآمد نماید. یکی از مهمترین عوامل جذب گردشگری شناخت پتانسیل های گردشگری یک مکان می باشد. در این راه آشنایی با استعدادهای طبیعی یک منطقه از اولویت های ارائه شناسنامه گردشگری یک منطقه است. طبق آمارهای بدست آمده ایران از نظر جاذبه های گردشگری در بین 10 کشور اول جهان قرار دارد. از نظر گردشگری طبیعی رتبه 5 و از لحاظ پذیرش گردشگر دارای رتبه 70 و از نظر میزان درآمد رتبه 92 را در جهان داراست. از جمله مکان های دارای پتانسیل بالا برای گردشگری ورزشی، مناطق بیابانی ایران هستند که ایران به دلیل دارابودن بیابان های کم نظیر از جمله کویرهای نمک بیابان های مرکزی تا لوت و تپه های شنی اطراف هر یک از شهرها و روستاهای مناطق فوق با برنامه ریزی و مدیریت درست می تواند درآمد قابل توجهی برای عمران و آبادانی ساکنین این مناطق باشد، که خود راهی در جهت مهار بیابانزایی نیز محسوب می شود. در این پژوهش سعی شده است که به معرفی برخی از پتانسیل های این مناطق از جمله تپه نوردی، اسکی روی شن، پرواز با چتر، بیابانگردی و ... در جهت کاربرد گردشگری ورزشی با تاکید بر بیابان بپردازیم.

بیابان، توریسم، گردشگری ورزشی، مدیریت