زهرا سرگزی - مربی، دانشگاه زابل
یاسر نظری - دانشجو، دانشگاه زابل

مدیریت گردشگری شهری به عنوان یک وزنه تعادلی در چارچوب دستیابی به گردشگری پایدار شهری می باشد. هدف این پژوهش ارائه راهبردهای مناسب برای برنامه ریزی و مدیریت توسعه گردشگری در سطح منطقه سیستان است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر م طالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. مطالعه موردی سیستان دارای آثار متعدد گردشگری در ابعاد مختلف است (منطقه سیستان با 188 جاذبه گردشگری شامل: 22 مورد جاذبه طبیعی، 50 مورد جاذبه فرهنگی- تاریخی و 116 مورد جاذبه انسان ساخت است) که می تواند با مدیریت برنامه ریزی علمی به قطب توریستی تبدیل گردد. تحلیل های حاصل از تکنیک سوات نشان می دهد که وجود جاذبه های تاریخی و باستانی متعدد، مستعد بودن منطقه جهت سرمایه گذاری و برنامه ر یزی گردشگری و ویژگی های فرهنگی غنی و منحصر به فرد به ترتیب با امتیاز وزنی 60%، 40% و 12% به عنوان مهمترین نقاط قوت و احداث امکانات رفاهی در مکان های باستانی همچون کوه خواجه، شهر سوخته، روستای قلعه نو و سایر مکان های تاریخی دیگر، برقرار امنیت کامل از نظر روانی و تبلیغ آن و تضمین سلامتی گردشگران، افزایش تمایل بخش خصصوی برای مشارکت در طرح ها و برنامه های مرتبط با گردشگری به ترتیب با امتیاز 60%، 21% و 12% به عنوان مهمترین فرصت های گردشگری منطقه شناخته شد.

گردشگری، مدیریت و توسعه، منطقه سیستان، روش SWOT