پیمان کریمی سلطانی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی دانشگاه رازی

امروزه بسیاری از کشورها سعی در جذب گردشگر و رونق اقتصادی دارند و در کشور ما هم بناهای تاریخی- فرهنگی از عناصر عمده ی جذب گردشگر محسوب می شوند. یکی از عناصر تاریخی، حمام ها می باشند. حمام ها در گذشته گرمابه خوانده می شدند و نه تنها محلی برای شستشو و نظافت محسوب می شدند، بلکه محلی برای تجمع و دیدار مردم نیز به شمار می آمدند. علاوه بر این، گرمابه ها در گذشته در مناسبت های مختلفی چون: عید نوروز، مراسم عروسی، به هنگام سفرهای زیارتی، دیدار با بزرگان، آشتی دادن افراد و ده ها موارد دیگر کاربردهای مهمی داشتند. در این مقاله به تشریح ویژگی های جغرافیایی و معماری حمام روستای قصلان، از روستاهای شهرستان قروه، که قدمت آن به دوره ی زندیه بر می گردد پرداخته شده است. برای این منظور از روش تحلیلی- توصیفی استفاده شده است و بخش اعظم یافته ها از بازدیدها و اندازه گیری ها و مشاهدات میدانی و م صاحبه به دست آمده است. حمام قصلان در بلندترین نقطه ی روستا، به سبب دسترسی به آبهای روان و دفع آسان فاضلاب ساخته شده است. ه مچنین به سبب سردی هوا در زمستان ها و اینکه از چهار جهت به بنای دیگری وصل نبود، آن را در 1/5 متری داخل زمین بنا نموده اند. همانند اغلب حمام های ایران و کردستان این حمان نیز از اجزایی از قبیل ورودی (هشتی)، آب انبار، بینه (حمام سرد)، خزینه، خلوتی و غیره ساخته شده است. متأسفانه علیرغم پتانسیل بسیار بالایی که این حمام در جذب گردشگر و آسانی دسترسی (فاصله ی 6 کیلومتری تا مرکز شهرستان) دارد، به سبب اطلاع رسانی و تبلیغات ضعیف، با استقبال چندانی از سوی گردشگران روبرو نشده است. به همین دلیل اقداماتی از قبیل: استفاده از فضای حمام برای نگهداری از میراث فرهنگی و باستانی منطقه، استفاده از فضای حمام به عنوان آموزشگاه و نمایشگاه صنایع دستی منطقه و یا تبدیل آن به یک مرکز فرهنگی مانند کتابخانه، احداث و آسفالت مسیر 11 کیلومتری و میان بر روستای باباگرگر به روستای قطلان، تبلیغات مناسب از سوی میراث فرهنگی و گردشگری استان و شهرستان و برگزاری همایش های فرهنگی- تاریخی شهرستانی و استانی در این روستا و استفاده از یک فرد آگاه و آشنا به عنوان راهنمای بازدیدکنندگان به مسائل فرهنگی- تاریخی و باستان شناسی، پیشنهاد می گردد.

حمام ها، حمام قصلان، معماری، شهرستان قروه، گردشگر