فروغ فراق نیا - کارشناسی ارشد، شهرسازی برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
پرویز نوروزیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، دانشکده معماری و شهرسازی

هر گونه تغییر در وضعیت تراکم ساختمانی اثرات محسوس و کوتاه مدت بر جامعه و کالبد محیط مسکونی بر جای می گذارد. عوارض اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی تصمیمات تراکم در مقیاس محلی، کیفیت زندگی ساکنین را تحت الشعاع قرار می دهد. تغییر در کیفیت زندگی منجر به تغییر در پایداری اجتماعی می شود. در حال حاضر اتفاق نظر چندانی در زمینه چیستی مفهوم کیفیت زندگی وجود ندارد. این مفهوم در حوزه های متفاوت علمی با برداشتهای متفاوت بکار برده می شود. در این پژوهش کیفیت زندگی به بخش های دسترسی به خدمات، رضایتمندی و تعلق مکانی، احساس امنیت، بهداشت و تعاملات اجتماعی تقسیم شده است که در سطح محلات شهر تالش واقع در استان گیلان مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر در پی بررسی: ماهیت، علل، اثرات و در نهایت ارائه راهکارهایی برای حل مساله است. روش اصلی مورد بررسی روش توصیفی –تحلیلی است که البته از روش های کمی برای محاسبه اندازه تراکم (جمعیتی، مسکونی و ساختمانی) نیز استفاده شده است. روش های گردآوری اطلاعات هر دو روش کتابخانه ای و میدانی (مبتنی بر پرسشنامه خانوار) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش های کمی و کیفی، و همچنین نرم افزارهای مختلف مانندArcGIS و SPSS استفاده شده است. تحلیل شاخص های کیفیت محیطی از طریق بررسی های میدانی با تکمیل پرسشنامه ها از شهروندان انجام گرفت و بعد از جمع آوری و تحلیل و بررسی داده ها نتایج تحقیق نشان می دهد که افزایش تراکم ساختمانی بر شاخص های کیفیت زندگی شهروندان دستیابی به خدمات ، بهداشت، ایمنی و امنیت و رضایتمندی از مسکن موثر بوده است. در جستجوی راهکار و ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی تقویت محله محوری و هویت محله ها، ارتقای امنیت و بهداشت محلات،کاربری مختلط زمین شهری، هدایت توسعه به سمت زمین های موجود و برنامه ریزی مسکن پیشنهاد شده است.

تراکم ساختمانی ، شاخص های کیفیت زندگی، پایداری، تالش