ابوالفضل شاه آبادی - عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا
سارا ساری گل - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه اقتصادی و برنامه ریزی، دانشگاه بوعلی سینا

در گذشته، توجه اقتصاددانان کشورهای جهان به افزایش نرخ رشد اقتصادی معطوف شده بود ولی در عصر کنونی با ملاحظه افزایش شکاف درآمدی میان فقرا و ثروت مندان و همچنین تحول در آگاهی عمومی به افزایش کیفیت زندگی تأکید شده است. از این نقطه نظر بهبود در توزیع درآمدها و مبارهز با فقر و کاهش نابرابری به صورت یکی از اهداف عمده استراتژی توسعه اقتصادی و اجتماعی درآمده است. به نظر می رسد ضعف های نهادی موجب کاهش قدرت رقابت پذیری و سرمایه گذاری، افزایش بیکاری، تغییر توزع درآمد به نفع گروه های خاص، کاهش و بی ثباتی رشد اقتصادی و رفاه جامعه گردد. لذا بررسی عوامل تعیین کننده توزیع متادل درآمد ضروری بنظر می رسد. لذا، مطالعه حاضر به منظور اشتغال زایی پایدار، رشد ظرفیت های کمی و کیفی تولید، توزیع مطلوب درآمد و در نهایت دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی مستمر و ثبات به بررسی تطبیقی تأثیر عوامل نهادی بر توزیع درآمد کشورهای عضو گروه D8 و G7 طی دوره زمانی 2009-1996 می پردازد. نتایج م طالعه حاکی از آنکه وضعیت کشورهای گروه D8 در قیاس با کشورهای گروه G7 در شاخص های جینی و عوامل نهادی ضعیف و نامطلوب می باشد. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده، با توجه به بستر ساز بودن نهادها برای فضای کسب و کار، بازدهی های فزاینده عوامل مبتنی بر دانش در کشف راه ها و روش های جدید و کم هزینه تر تولید، محصولات، مواد اولیه و فناوری های جدید، نوآوری، تخصص و مهارت سرمایه انسانی اکثر کشورهایی که در حمایت از عوامل نهادی موفق تر عمل کرده اند دارای توزیع درآمد بهتری هستند.

عوامل نهادی، توزیع درآمد، کشورهای عضو گروه D8 و G7