رضا بهمن زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس
محمد صدیق مرتضوی - استادیار گروه شیمی ، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
محسن دهقانی - استادیار گروه محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

کاربرد رزین های تبادل یونی زائد (بخصوص آنهائیکه مکررا در بسیاری از کارخانه های تولیدی به عنوان زائده ذخیره می شوند) برای تولید کربن های فعالی است که ممکن است اهمیت اکولوژیکی و اقتصادی بسیار زیادی داشته باشند . در این تحقیق ، یک جاذب کربنی ( CR-1) از طریق فرآیندهای کربوناسیون و فعالسازی از رزین تبادل یونی کاتیونی زائد به دست آمده است . فرآیند کربوناسیون رزین در محدوده دمایی°C 750- 700 به مدت 30 دقیقه انجام شده است . فرآیند فعالسازی زغال در محدوده دمایی °C 850- 800 به مدت 180 دقیقه با استفاده از گاز CO2 انجام شده است . در این تحقیق ، امکان پذیر بودن استفاده از CR-1 جهت حذف نفتالین از محیط های آبی بوسیله مدل ایزوترمی Langmuir ارزیابی شده است . آنالیزهای تخلخل سنجی نشان دادند که CR-1 ساختارهای تخلخل مختلطی را نشان می دهد که بیشتر در محدوده های میکرو- و مزو تخلخل است. ایزوترم جذب سطحی به خوبی با مدل لانگمویر تناسب دارند ، و نمودارجذب سطحی در مقابل پتانسیل تعادلی در دمای288 کلوین به طورکلی یک منحنی واحدی را حاصل می نماید ، با این فرض که دلیل پرشدن حفره در داخلCR-1 ، مکانیزم غالب جذب برای پلی آروماتیک هیدروکربن ها از محلول های آبی به عنوان یک آلاینده زیست محیطی شایع می باشد .

جاذب ، رزین تبادل یونی زائد ، فعالسازی ،کربوناسیون ، نفتالین