کامران رحیم اف - استاد یار گروه راه و ترابری مهندسی عمران دانشگاه پیام نور
سیدکامیار گل محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

با توجه به گسترش روز افزون راه ها و با توجه به وضعیت جغرافیایی کشور ایران نیاز به اجرای تونلهابیش از پیش احساس می شود . حال آنکه در بسیار از راه ها بین شهر از جمله راه تهران چالوس تونل -هایی مورد بهره بردار می باشند که علاوه بر وسایه نقلیه شخصی ، وسایه نقلیه مسافر عمومی و در بعضی موارد حتی وسایه نقلیه حامه انرژ نیز از آنها استفاده می کنند .آمار نشان می دهرد تصرادفا ت در تونلهاتعدد کمتر دارند با این تفاوت که شدت تصادفات داخه تونه ها بسیار بیشتر از راه ها معمولی می باشد و خسارات بیشتر بر جا می گذارند . در این مقاله سعی شده است با استفاده از تجربیات کشور ها پیشرو وهمچنین تست ها آتش انجام شده در تونه رانهمار و اثرات ناشی از آتش سوز مذکور ،لزوم نصب و اضافه کردن تجهیزات ایمنی از قبیه سیستم یکپارچه اطفا حریق در تونه امیرکبیر امکان سنجی گردد . در عینحال نگاهی اجمالی نیز به استاندارد PIARC داشت و ضمن بررسی وضع موجرود تونلها امیرکبیر استفاده از سیستم ها اطفا حریق از این حیث نیز مورد ارزیابی قرارگرفته شود . در ضمن این مقاله با توجه بهگستردگی آتش در تصادفات داخه تونلها به تکنیک ها و تجهیزات جدید ارتقا ایمنی تونلها از جمله سیستم اطفا حریق بر پایه آب و انواع آن در کشور ها پیشرو اشاره نموده و در پایان پیشنهاداتی در خصوص اجرایی شدن تجربیات دیگر کشور ها تا حد ممکن با توجه به زیرساخت ها موجود در ایران ارائه شده است .

تونل امیر کبیر ، تجهیزات ارتقا ایمنی ، سیستم های یکپارچه اطفا حریق پایه آب ، استاندارد های ایمنی در تونل