محمد قدمی دهنو - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری دانشگاه صنعتی اصفهان
عاطفه کلهر - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری دانشگاه صنعتی اصفهان

امروزه معتبرترین ابزار جهت بررسی اثرات پدیده تغییر اقلیم بر سیستم های مختلف، استفاده از متغیر های اقلیمی شبیه سازی شده توسط مدل های گردش عمومی جفت شده جوی اقیانوسی می باشد. این مدل ها قادرند پارامترهای جوی اقیانوسی را برای یک دوره بلند مدت با استفاده از سناریو های تعریف شده IPCC مدل سازی نمایند. در این مقاله ابتدا کارایی مدل SDSM 4.2 در تولید داده های روزانه بارش، دمای حداقل، دمای میانگین و دمای حداکثر در دوره 2008 _1979 مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت و پس از اطمینان از صحت آن، اقدام به کوچک مقیاس کردن داده های روزانه سناریوهای B2 مدل HADCM3 در دوره 2020-2049 و 2099-2070 با استفاده از مدل SDSM 4.2 گردید. نتایج نشان از افزایش درجه حرارت میانگین و در تمام ایستگاه ها در دوره 2020-2049 و 2070-2099 تحت سناریو B2 می باشد. بیشترین افزایش درجه حرارت میانگین مربوط به ایستگاه زنجان به میزان 1/5 درجه سانتی گراد تحت سناریو B2 خواهد بود. بیشترین تغییرات در میزان دما در ماه ژوئن مربوط به ایستگاه زنجان با 3/3 درجه سانتی گراد (دوره 2049-2020) و 6/7 سانتی گراد مربوط به ایستگاه قزوین (دوره 2099-2070) خواهد بود. همچین بارندگی در دوره 2049-2020 در تمام ایستگاه ها افزایش یافته که بیشترین تغییر در مقدار بارش مربوط به ایستگاه تهران می باشد.

تغییر اقلیم، HADCM3، سناریو SDSM4.2,B2