غلامرضا خوش فر - استادیار علوم اجتماعی و سیاسی، دانشگاه گلستان، گروه علوم اجتماعی
شهاب کرمی - دانش آموخته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گلستان، گروه جغرافیا
فهیمه مینایی - دانش آموخته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گلستان، گروه جغرافیا

سرمایه ی اجتماعی، از مقولات اجتماعی بسیار مهم است که همچون شاخص های مهم اقتصادی از جمله تورم، تولید ناخالص ملی، میزان اشتغال و ... در میزان توسعه یافتگی کشورها نقش بزرگی را ایفا می کند. از سوی دیگر، کیفیت زندگی نشان دهنده ویژگی های کلی اجتماعی و اقتصادی محیطی مناطق است و می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند برای نظارت بر برنامه ریزی توسعهاجتماع به کار رود. این مفهوم، به خصوص، در ارتباط تنگاتنگی با سرمایه اجتماعی قرار دارد. این ارتباط می تواند دروازه ورود مفهوم سرمایه اجتماعی به برنامه ریزی شهری باشد. موضوع اساسی در این زمینه، نحوه سنجش سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی در شهر است. در این پژوش برآنیم تا با ارائه روشی به اندازه گیری میازن سرمایه اجتماعی و ارتباط آن با کیفیت زندگی شهروندان (البته از بعد عینی) بپردازیم. مقاله حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که با هدف یاد شده به بررسی 9 فاکتور در قالب دو متغیر سرمایه اجتمای و کیفیت زندگی پرداخته است. عمده کار این پژوهش پیمایشی بوده و از طریق بررسی های میدانی و پرسش نامه انجام شده است. جامعه آ»اری شامل کلیه ساکنان از شهر گرگان (343977 خانوار) می باشد که با توجه به فرمول ک وکران 360 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده است، در تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار Spss و همچنین از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون گام به گام استفاده شده است. نتایج یافت ها نشان می دهد، در بررسی رابطه بین متغیر وابسته و سرمایه اجتماعی، از شش شاخص سنجنده سرمایه اجتماعی، چهار شاخص تأئید شده و همچنین مدل تحلیل رگرسیون تا سطح 0/99 معنی دار شد، علاه بر این سرمایه اجتماعی بر مبنای سه سنجه اعتماد بین شخصی، شبکه اجتماعی و مشارکت غیررسمی 0/78 درصد تغییرات کیفیت زندگی را تبیین کرده است که این در واقع تأئیدی بر فرضیه تحقیق بود که سطح بالای سرمایه اجتماعی به سطح بالای رضایت از کیفیت زندگی می انجامد.

سرمایه اجتماعی، کیفیت زندگی، شاخص ها، نواحی شهری، گرگان