سجاد معمار دزفولی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
رویا ناظر ایلخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
محمدمهدی رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

در عصر حاضر استفاده از نانوفناوری در همه علوم در مسیر ویژه ای قرار گرفته است و می توان بیان نمود که معماری نیز جدای از این مقوله نبوده است و همگام با دیگر علوم به ترمیم نواقص و خلق نوآوری هایی جهت رسیدن به آسایش بیشتر در جهان مدرن پرداخته است. کاربرد نانوفناوری در معماری به ویژه در مصالح و موتد ساختمانی متنوع نیز به معماران و مهندسان این ا مکان را می دهد تا بر محدودیت هایی که بر اثر استفاده از مصالح معمولی بر طرح حاکم می شوند، غلبه کرده و از فرم های جدید که در گذشته امکان بهره گیری از آن وجود نداشت، استفاده نمایند. در واقع مصالح جدید برای طراحی فرم های جدید به خدمت گرفته می شد. مقاله حاضر با مطالعه ای توصیفی- تحلیلی به شناخت آثار و زمینه های کاربرد این مقوله در معماری پرداخته و بررسی حیطه های کارایی آن در اقلیم های گرم و مرطوب و گرم و خشک را مد نظر قرار می دهد و در نهایت زمینه های شناخت هر چه بیشتر و توسعه بهتر آن را در معماری و ساختمان سازی را مطرح می کند.

نانوفناوری، معماری، طراحی فرم، مصالح