سیدحسین حسینی - دانشجوی دکتری پترولوژی دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود
محمود صادقیان - استادیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود
حبیب الله قاسمی - دانشیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود

دایک های دیابازی متعددی توده گرانیتوئیدی بندهزار چاه (جنوب شرق شاهرود) و سنگهای میزبان آن شامل سنگهای متاپلیتی، متاپسامیتی، گنایسی به سن اواخر نئوپروتروزوئیک- اوایل کامبرین را قطع کرده اند. این سنگها، واحدهای کنگلومرا، ماسه سنگ و شیلهای متعلق به اواخر تریاس تا ژوراسیک زیرین (معادل با سازند شمشک) را نیز قطع کرده اند و توسط آهک های کرتاسه زیرین (نئوکومین) پوشیده شده-اند.بر اساس ویژگی های ژئوشیمیایی این سنگ ها، دارای ماهیت آلکالن تا کالک آلکالن می باشند و ماگمای سازنده آنها از ذوب بخشی حدود 8 تا 20 درصدی یک منبع اسپینل لرزولیتی منشأ گرفته است. این سنگ ها در یک محیط تکتونیکی پشت قوس مرتبط با فرورانش ورقه اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی تشکیل شده اند. تشکیل این سنگها ازپیامدهای ماگماتیسم مرتبط بافازکوهزاییسیمیرینمیانی می باشد. آنومالیمثبتسربوبالابودن مقادیر Ce, Ba و K نشان دهنده آلایش پوسته ایماگمایبازیکسازنده- این سنگ هادرخلال صعودوجایگزینی آنهاست.

دایک های دیابازی، بند هزارچاه، کوه زایی سیمرین میانی، پشت قوس