مجتبی رفیعیان - دانشیارگروه شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس
مهسا میرزاخلیلی - کارشناس ارشدبرنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان

کرج از شهرهای پر جمعیت و رو به رشد کشور است که در همسایگی تهران واقع گردیده است. رشد و توسعه ی این شهر بخصوص در سال های اخیر سرعت بالایی داشته است . لذا این سوال مطرح می گردد که آیا مدیریت شهری توانسته است ، نیازهای اجتماعی رو به رشد محلات شهر را در جهت توسعه ی پایدار تامین نماید ؟ این پژوهش با هدف بررسی اثرگذاری رویکرد مدیریت شهری در پایداری اجتماعی و به تبع آن توسعه پایدار ، به قیاس دو محله ی عظیمیه و رجایی شهر می پردازد . با در نظر گرفتن این مهم که محلات به عنوان کوچک ترین واحد تشکیل دهنده ی شهرها ، از اهمیت بالایی در شهرها برخوردار بوده و پایداری آنها ، گامی مثبت در جهت تحقق توسعه پایدار و هم چنین انسجام اجتماعی شهر است .در این پژوهش فرض برآن است که در صورت تغییر رویکرد مدیریت در شهرها و تاکید بر مدیریت محله محور ، یکپارچگی در پایداری اجتماعی حاصل گردد . این پژوهش ، با بررسی مولفه های پایداری اجتماعی و اثبات وجود شکاف در سطح پایداری اجتماعی محلات ، عوامل مدیریتی موثر در پایداری محلی را بررسی و راهکار هایی ارائه نموده است . از نتایج این تحقیق وجود شکاف پایداری اجتماعی بین محلات مورد بررسی (در حدود 72/2) و اختلاف در دسترسی به خدمات اساسی (74 درصد و هم چنین سطح پائین مشارکت اجتماعی در محلات انتخابی بوده است . توجه به نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدید های موجود هر محله در برنامه ریزی های شهری ، لزوم تغییر نگاه به نوع برنامه ریزی و تصمیم گیری و توجه به نهادهای محلی از جمله راهکارهایی بوده است که در این ارتباط ارائه گردیده است

پایداری اجتماعی ، محله ، مدیریت شهری ، توسعه پایدار ، مشارکت