محمد کیانارثی - ایران-دانشگاه تهران
محمد نوعپرست - ایران-دانشگاه تهران
ضیاءالدین شفائی - ایران-دانشگاه تهران
احمد امینی - ایران- سازمان زمین شناسی و اکتشافات کشور

در مقاله حاضر پرعیارسازی کانسنگ فسفات پارسا به منظور افزایش عیار مورد بررسی قرار گرفته است. طبق مطالعات کانیشناسی انجام شده، ذخیره از نوع کانسارهای رسوبی با عیار متوسط 15/6% P2O5 میباشد. کانی غالب حاوی فسفات، فلوئوروآپاتیت و کانی های عمده باطله کلسیت گلاکونیت بوده و اندیس کار آن kwh/t 9/94 است. مطالعات مقاطع نازک و صیقلی نشان میدهد درجه آزادی 150 میکرون است. مطالعات بررسی قابلیت پرعیار سازی به روش های مختلف ثقلی انجام و از میز لرزان به عنوان یک مرحله پیش فرآوری استفاده شد. آزمایشهای میز لرزان به روش فاکتوریل کامل طراحی و اثر 3 پارامتر شیب، دبی آب خوراک و دبی آب شستشو بررسی شد. عیار محصول میز در شرایط بهینه 20/18 درصد و بازیابی 83/56 درصد بود. در طراحی آزمایشهای لیچینگ از روش تاگوچی استفاده شد. آزمایشهای لیچینگ با اسید استیک و به منظور حذف کربناتها و افزایش عیار P2O5 انجام شد و تاثیر عواملی مانند زمان، دانهبندی، غلظت اسید، نسبت محلول به جامد و دور همزن بررسی شد. در تحلیل نتایج از رویکرد آنالیز واریانس ANOVA و نرم افزار Design Expert7 به منظور تعیین پارامترهای با بیشترین تأثیر بر هر یک از پاسخ ها استفاده شد. عیار محصول نهایی لیچینگ در شرایط بهینه 26/64% P2O5 ا بازیابی 99/98% بود. محصول نهایی حاصل از لیچینگ در شرایط بهینه بر روی محصول میز لرزان دارای عیار 31/48% و بازیابی نهایی 83/56 درصد بود.