صفا سلخی خسرقی - مربی گروه معماری دانشگاه تبریز، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، گروه فنی و مهندسی معماری.
گیسو سلخی خسرقی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی تبریز؛ دانشکده هنر و معماری.

در دهه های میانی قرن بیستم، مطالعه خلاقیت برای دانشمندان علوم اجتماعی، روانشناسان، رفتارگرایان، مربیان و غیره به امری بنیادی بدل شد. سابقه آموزش خلاقیت در معماری بر می گردد به آ غاز جنبش مدرن و تأسیس مکتب باوهاوس در اروپا که پاسخی معترضانه به نظام آموزشی سنت مآبانه ی مدرسهبوزار بود. امروزه ایده ی جدید مکاتب تربیتی تماما بر روی خلاقیت البته نه به عنوان امری قدسی و در انحصار قشری خاص )تعبیری که از مفهوم خلاقیت دردوره مدرن و مکتب معماری باوهاوس رایج بوده( بلکه به عنوان شیوهای مؤثر و قابل آموزش استوار بوده است. در بین طبقه بندی های مختلفی که در باباهداف آموزشی شده است، نظریه یادگیری تمام مغزی ند هرمان به لحاظ نزدیکی مبانی آن به مباحث آموزشی معماری قابل تأمل است. پژوهش حاضر با عنایت به مباحث یاد شده و اهمیت آموزش خلاقه در عصر کثرت گرای معاصر، در گام اول نظری اجمالی به مفاهیم آموزش خلاقه در معماری با تأکید بر نقش محوری مربیان داشته و در گام دوم با استناد به تئوری های معاصر، به کنکاش در زمینه آموزش و هدایت کارگاههای معماری درراستای ر شد و تعالی خلاقیت های فردی و گروهی پرداخته و در گام نهایی با مدل سازی یک الگوی آموزشی بر اساس مدل یادگیری تمام مغزی ند هرمان و امتزاج آن با تجربیات آموزشی نویسنده در کارگاههای مدل سازی به ارائه پیشنهادات آموزشی در جهت هدایت مؤثر این کارگاه ها می پردازد. روش تحقیق منتخب در این پژوهش از نوع همبستگی بوده که با استفاده از پرسشنامه ی پیمایشی در غالب آمار استنباطی و توصیفی به تحلیل داده ها می پردازد. این جستار در پی پاسخ گویی به این سئوال بنیادین است که با اتخاذ چه تدابیری مدرسان معماری می توانند هدایتگر کارگاه های خلاق معماری باشند جایی که زمینه برای رشد و تعالی خلاقیت های فردی و گروهی مهیا بوده و برنامه کارگاه های معماری در گذر تحولی بین سالهای آموزشی پلی واسط بین تجربیات اولیه دانشجویان و واقعیات حرفه ای آنها در آینده باشد

آموزش خلاقه؛ مدرسان معماری؛ کارگاه مدل سازی؛ نظریه یادگیری تمام مغزی ند هرمان