فریال سادات سیادتی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، دانشکده معماری، شاهرود، ایران.
حمیدرضا شعاعی - دانشگاه آزاد واخد شاهرود، دانشکده معماری، شاهرود ، ایران.
انسیه عبدالهی مهر - دانشگاه تهران، دانشکده هنر های زیبا ، تهران، ایران.

با توجه به افزایش مصرف سوخت و انرژی و افزایش الودگی هوا و محیط زیست و همین طور خطر کاهش سوخت های فسیلی و منابع زیرزمینی انرژی سعی شده است در این تحقیق به بررسی طراحی اقلیمی بومی ایران )در مناطق گرم وخشک( پرداخته شود و از ان در راستای بهبود و کاهش مصرف انرژی استفاده شود. در چند دهه اخیر معماری ایران دچار چالش های بسیاری شده است و بدون توجه به ساختارهای سنتی گذشته در شهرهای مختلف ساخت و سازهای بسیاری انجام شده است. این مقاله طراحی اقلیمی بومی را روشی موثر در راستای کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها معرفی می نماید که می توان از قابلیت های ان در معماریو شهرسازی معاصر نیز استفاده نمود. معماران گذشته و سنتی ایران کاملا با اقلیم و اب و هوای ناحیه ای که در ان قصد خانه سازی داشتند آشنا بودند و با توجه بهمسائل و مشکلات هر اقلیم راه حلی معمارانه در ابنیه سنتی اجرا میکردند تا آسایش هر چه بیشتر ساکنان آن منطقه را به وجود اورند. در مناطق گرم وخشک نیز چنین اصلی در معماری بومی رعایت شده است و خانه ها کاملا سازگار با محیط و اقلیم شکل گرفته اند و از این رودرمقاله حاضر به بررسی معماری و شهرسازی بومی در مناطق گرم وخشک پرداخته شده و سپس در مورد کارکردها و پتانسیل این فضا ها در معماری گذشته و تاثیرات آن در کاهش مصرف انرژی وآنچه می تواند در معماری معاصر موثر باشد بحث شده است . در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی وهمچنین مطالعات کتابخانهای و اسنادی،استفاده شده است

معماری بومی ؛ مناطق گرم و خشک؛ انرژی؛ معماری پایدار