محبوبه خادم الرضائیان - کارشناس ارشد حقوق، دانشگاه تبریز
علی جمالی - مربی، گروه حسابداری، دانشگاه پیام نور

پیشرفت روز افزون علم، صنعت و به تبع آن افزایش عوامل ایجاد ضرر و ازدیاد دعاوی مسئولیت مدنی ناشی از زندگی جدید، موجب افزایش اهمیت مسئولیت مدنی در میان مباحث حقوقی شده است؛ به نحوی که تسهیل دعاوی فوق همواره مورد توجه حقوقدانان و قانونگذاران بوده، تا آنجا که مبنا و اساس مسئولیت را به سمت عینی شدن پیش میبرند. آنچه در این میان چالش حقوقی را به وجود می آورد، تحمیل ضرورت فوق بر واقعیت موجود از حقوق موضوعه است. یکی از مواردی که باعث بروز نظرات متعدد و اختلاف بین حقوقدانان شده است برداشتی اشتباه از مفاهیم رابطه سببیت، تقصیر و قابلیت استناد است.هدف این پژوهش مقایسه تطبیقی مفاهیم رابطه سببیت، تقصیر و قابلیت استناد است. برای این منظور این مفاهیم از نظر تعریف، تشخیص، جایگاه مفاهیم در حقوق ایران، لزوم اثبات و آثار پذیرش مورد مقایسه قرار گرفت و وجوه اشتراک و افتراق مشخص گردید. نتایج این پژوهش نشان میدهد این مفاهیم مستقل از یکدیگر هستند و تقصیر تنها وسیله ای برای تسهیل تشخیص رابطه سببیت است و نباید مفهوم رابطه سببیت و مسئولیت و مفهوم تقصیر و رابطه سببیت با هم خلط گردد.

مسئولیت مدنی، خسارت، رابطه سببیت، تقصیر، قابلیت استناد