سیده سعیده زنده باد - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرو اکولوژی، دانشگاه فردوسی مشهد
پرویز رضوانی مقدم - استادان گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
رضا قربانی - استادان گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه فردوسی مشهد
رضا خراسانی - استادیار گروه آب و خاک، دانشگاه فردوسی مشهد.

به منظور بررسی تاثیر کودهای آلی، شیمیایی و تلقیح میکوریزایی برعملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی شوید، آزمایشی در سال زراعی 92-91 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا درآمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. در این مطالعه کود آلی و شیمیایی به عنوان عامل اول در چهار سطح (کود دامی، ورمیکمپوست، کود شیمیایی اوره و شاهد) و تلقیح میکوریزایی به عنوان عامل دوم درسه سطح (تلقیح با Glomusmosseae و تلقیح با Glomusintraradicesو عدم تلقیح) در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین و کمترین عملکرد بخش سزینه ای به ترتیب در چین دوم ( 22 خرداد ماه) و چین سوم ( 15 تیر ماه) معادل 2459 و 2043 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. همچنین نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد عملکرد بخش سبزینه ای، عملکرد ماده خشک، درصد و عملکرد اسانس، بین تیمار های میکوریزایی با تیمار شاهد تفاوت معنی داری داشت. با این وجود بین تیمار های تلقیح با G.mosseae و Glomusintraradices تفاوت معنی داری در صفات ذکر شده مشاهد نشد. عملکرد بخش سبزینه ای، عملکرد ماده خشک و عملکرد اسانس گیاه دارویی شوید در کودهای آلی (ورمیکمپوست و دامی) به طور معنیداری بیش از تیمار کود شیمیایی بود. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر میرسد استفاده از انواع کودهای آلی در مقایسه با شیمیایی، نقش بیشتری در بهبود عملکرد کمی و کیفی گیاه شوید داشته باشد.

تولید پایدار، عملکرد اسانس، کود دامی، گیاه دارویی