ناهیده سرداری ممقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران
سایه گودرزی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران
زهرا صمدی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

ورودیها به عنوان اولین و مهمترین بخش از خانهها در معماری سنتی ایران میباشند. ارزشها و مفاهیم معماری سنتی به صورت یک زنجیر به هم پیوسته از گذشتههای دور به نسلهای بعد انتقال داده شده است اما در دوران معاصر عواملی چونغربزدگی و از خود بیگانگی فرهنگی باعث شده تا حلقههای این زنجیر از هم گسسته شود. حفظ حریم یکی از اصول ارزشمند معماری گذشته بوده که متاسفانه در دوران معاصر کمرنگ یا به طور کلی نادیده گرفته شده است. حفظ حریم فضاهایمسکونی، موردی است که آسایش خانواده بدان وابسته است. در این مقاله پی جوی آنیم که با بررسی روند حذف تدریجیحریم و اثرات آن از معماری دوره قاجار تا امروز و با استفاده از روش اسنادی و کتابخانهای، به ضرورت توجه معماران به این اصل بپردازیم و به این نتیجه برسیم که توجه به حریم به چه میزان با اهمیت و در خور توجه بوده و معماران چگونه میتوانند با طراحی مناسب، به این اصل دست یابند.

ورودی، محرمیت، معماری سنتی، معماری معاصر