حمیدرضا تلخابی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران
زهرا دلفان آذری - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران

توسعه افقی و زوال بافت های درونی از جمله مسائل مهم عناصر حاضر بسیاری شهرها قلمداد می شود، بطوریکه در یک نظام علت و معلولی، تبعات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی موجود درون و بیرون بیشتر شهرهای بزرگ، ماحصل این فرایند است. از این رو، شناخت و تعیین اولویت های مداخله با استفاده از مدل های کمی تحلیل سلسله مراتبی با استفاده از معیارهای کالبدی پنجگانه (عرض معبر، دانه بندی، کیفیت ابنیه، مصالح و کاربری) احیاء بافت های فرسوده درونی شهرها را با تحقق پذیری بیشتری فراهم می نماید. هدف مقاله حاضر؛ بررسی و تعیین قطعات دارای اولویت بالا برای مداخله در محدوده بافت فرسوده بخش قدیم شهر سنجان می باشدکه با 18/9 هکتار مساحت و 2184 نفر جمعیت، یکی از مناطق فرسوده بر مبنای شاخص های سازمان عمران و بهسازی شهری بشمار می رود. رویکرد پژوهش حاضر، قیاسی بوده و در چارچوب روش های توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است.داده های پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای - اسنادی و پیمایشی فراهم آمده و از مدل های AHP در محیط نرم افزاری Arc GIS برای تعیین اولویت های مداخله استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بکارگیری مدل های کمی و معیارهای چندگانه کالبدی، تحلیل واقع بینانه ای از وضع موجود و شناسایی نقاط اولویت دار بافت فرسوده مورد مطالعه ارائه می دهند که با لحاظ ضوابط ساخت و ساز ویژه پهنه مربوطه، قابلیت های توسعه فیزیکی و احیاء بافت مشخص تر می شود، بطوریکه در صورت نوسازی این نقاط، می توان امکان اسکان بیش از 6300 نفر جمعیت فراهم می گردد.

تعیین اولویت های مداخله، مدل های کمی، بافت قدیم سنجان