سجاد بشیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران
لیلا زارع - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران
ندا ضیابخش - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، رودهن، ایران

بی شک رابطه انسان با مکان یا بطور کلی محیط پیرامون، بوسیله مجموعه کنش های او نمود می یابد. به دیگر سخن مجموعه رفتارهای بشر، با تمام امکانات و شرایطی که در اختیار او انجام می دهد سنگ بنای این ارتباط را شکل می بخشد. هر انسان با توجه به سطح آگاهی، دانش و توان فنی خود به دخل و تصرف در محیط پرداخته و از طرفی این شرایط محیطی و مکانی است که حدود و نحوه عمل و شیوه رفتارهایی او را مشخص می نماید. بطور کلی تمامی ناهنجاری ها و مفاسد اجتماعی و هر فعل و ترک فعل که تحت عنوان جرم شناخته می شود، به هر نحوی که از انسان سر بزند دارای بستر زمانی و مکانی است. به بیان دیگر تمامی اعمال مجرمانه دارای ظرف مکانی و زمانی خاصی هستند که آنها را از هم متمایز می سازد. در این خصوص اندیشمندان متعددی به بحث پرداخته اند و هر کدام تأثیر محیط بر جرم را پذیرفته اند. این پژوهش با هدف توجه به واژه امنیت و تعریف مفهوم امنیت شهری و معماری و ابعاد آن بعنوان فرضیه به پژوهش پرداخته است و در نهایت به مفهوم این رویکرد اشاره داشته و راهکارها و پیشنهاداتی را براساس شرایط معاصر ایران در راستای بهبودی و ارتقاء امنیت در محیط شهری و محیط معماری ارائه نموده است. روش تحقیق در این مقاله از نوع کتابخانه ای می باشد.

امنیت، محیط شهری، محیط معماری، روانشناسی