زینب پشمدار فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری
هادی عسکری - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری

توسعه پایدار یکی از جامع ترین مفاهیم در همه زمانها است. اهداف توسعه پایدار در همه سطوح سازمان فضائی (محلی، منطقه ای و جهانی) مطرح است؛ لیکن در سطح شهری، به علت تمرکز پیوسته روبه رشد جمعیت و فعالیتهای اقتصادی، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، توجه بیشتری را جلب کرده است. کلان شهری نظیر تهران، در دهه های اخیر با مشکلات و مسائل عدیدهای همچون افزایش آلودگی زیست محیطی، کاهش توان اکولوژیکی، مصادره منابع منطقه پشتیبان، افزایش بار وارده بر محیط زیست و ا ز همه مهمتر ناتوانی مدیریت شهری در تأمین و اداره امور شهر مواجه شده است که همگی مؤید ناپایدارتر شدن فضای بوم شناختی کلان شهرهایی همچون تهران است. به علت وجود فضایی ارگانیک و سیستماتیک در شهرهاف پیامدهای این ناپایداری از یک سو موجب کاهش توان اکولوزیکی منطقه کلانشهری و از سوی دیگر ناپایداری منطقه پشتیبانش می گردد. در این قاله پس از ارزیابی بحث پایدار شهری تهران، به این نتیجه می رسیم که آن چه که برای پایداری کلان شهر تهران مطرح است؛ سیاستهای منطقی و شالوده شکنی در تغییر شیوه زندگی ساکنین آن است. شهر تهران با دارا بودن پتانسیل های جمعیتی و مالی، امکان هدایت جریانهای اقتصادی منطقه ای را کسب نموده و به ارتقاء و تحول ساختاری خود کمک نموده و پویایی های لازم جهت توسعه پایدار شهری تهران را فراهم می نماید. در پایان این نتیجه حاصل گردید که شهر تهران با دارا بودن پتانسیل های جمعیتی و مالی امکان هدایت جریان های اقتصادی منطقه ای را کسب نموده، به ارتقاء و تحول ساختاری خود کمک نموده، پویایی های لازم جهت توسعه پایدار شهری تهران را فراهم نماید.

توسعه پایدار، پایداری شهری، مدیریت شهری، محلات شهری، کلان شهر تهران