عادل خالدی (خالدی کلهر) - دانشجوی کارشناسی ارشد سیستماتیک- اکولوژی گیاهی دانشگاه تبریز
علی موافقی - استاد دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب - دانشیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
احمد بهرامی - مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دیر، مهندسی شیمی پالایش گاز، شرکت سپانیر، سوپروایزر فرآیند شرکت تسکوفاز

در سال های اخیر بیودیزل یکی از گزینه های اصلی جهت جایگزینی با سوخت های دیزلی در نظر گرفته شده است. با توجه به مقدار انرژی تقریباً برابر آن با دیزل و داشتن پتانسیل ایجاد آلودگی بسیار ناجیز نسبت به دیزل، اقدامات گسترده ای برای جایگزینی آن با دیزل و تولید انبوه آن صورت نگرفته است. هزینه ی تولید بیودیزل، تأمین منابع مناسب جهت فراهم نمودن روغن برای تولید بیودیزل و الزامات سیاسی و فرهنگی کشورها از مشکلاتی هستند که در این مقاله به عنوان دلایل عدم تمایل کشورها برای سرمایه گذاری بر تولید بیودیزل، مورد توجه قرار گرفته است که پاسخ به چرایی استفاده از ریزجلبک ها به عنوان یک منبع برای تولید بیودیزل و الگو قرار دادن و کمک گرفتن از نتایج برنامه های کشورهایی که تا کنون برای سال های 2020 و 2030 در این زمینه برنامه هایی را پیاده سازی کرده اند، ارائه گردیده است.

بیودیزل، سوخت اقتصادی، ریزجلبک ها، سوخت تجدیدپذیر