پانته آ ابوذری
یعقوب حق پناه

شهر بهمثابه بخشی از سلسلهمراتب سیستم فضایی و تقسیمات سیاسی جغرافیایی هر کشور براساس ویژگیهایمختلفی مانند نوع حکومت، مدیریت، سطح آگاهی، علاقهمندی اجتماعی و مشارکت مردم در نظام تصمیمگیری و...شکل میگیرد. در ایران مدیریت شهری سابقهای بسیار طولانی دارد، اما در طول تاریخ با کشوقوسهایی همراه بودهاست. بهموازات افزایش جمعیت شهری در ایران، اداره شهرها نیز بسیار بااهمیت شد. آنچه امروزه در اداره شهرهایایران رخ میدهد، تلفیقی از شیوههای مدیریت از فرهنگ ایرانی و غربی است. برنامهریزان شهری از صدها سال پیشتلاش داشتهاند تا شیوهای مناسب در اداره شهر و شاخصهای مناسب برای زندگی در مناطق شهری را تعیین و پیشنهادکنند؛ اما با پیشرفت فناوری و افزایش سریع جمعیت، تغییرات مهمی در اداره شهرها و شاخصهای زندگی شهری ایجادشد. نظام مدیریت شهری با هدف اداره مطلوب امور شهر، سعی دارد روابط میان عناصر شهری را هماهنگ کند. با توجهبه گسترش روزافزون فناوریهای اطلاعات و ارتباطات در شهرها و ظهور عصر اطلاعات، لزوم بهکارگیری این فناوریبرای دستیابی به توسعه پایدار بهشدت احساس میشود. افزایش و ارتقای سطح دانش و آگاهی شهروندان یک جامعه،دستاوردهای مثبتی را به دنبال میآورد که ممکن است در مراحل اولیه محسوس و یا ملموس نباشد. در این تحقیق بااستفاده از روش توصیفی تحلیلی، ضمن بررسی ضرورتهای بهکارگیری فناوری اطلاعات در اداره شهرها بهپیامدهای آن برای رسیدن به توسعه پایدار در شهرها اشاره شده است.

مدیریت شهری، فناوری اطلاعات و ارتباطات، توسعه پایدار شهری