محمد خواجه - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان زدایی، دانشگاه هرمزگان
امالبنین بذرافشان - عضو هیئت علمی گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه هرمزگان
حسن وقارفرد - عضو هیئت علمی گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه هرمزگان
یحیی اسماعیل پور - عضو هیئت علمی گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه هرمزگان

امروزه مدیریت و برنامه ریزی منابع آب در بخش کشاورزی که در شرایط خشک سالی و بحران منابع آب امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. هدف از تحقیق حاضر برنامه ریزی الگوی کشت و ارائه راهکارهای مدیریتی در بخش کشاورزی است. بدین منظور بررسی گزینه های مدیریتی در بخش کشاورزی و بهینه سازی الگوی کشت، با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی و نرم افزار لینگو انجام گرفت. در نهایت سه سناریوی بهینه سازی الگوی کشت در وضع موجود، تغییر راندمان آبیاری و کاهش میزان برداشت آب زیرزمینی با بستن چاه های غیرمجاز باهدف حداکثر سازی سود حاصله از کشت محصولات تدوین و سود حاصله در هر سه سناریو باهم و نسبت به وضع موجود مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان میدهد که میزان آب مصرفی در الگوی کشت در سناریو تغییر راندمان و بستن چاه های غیرمجاز نسبت به وضع موجود حدودًا ۱۰ میلیون مترمکعب در سال کاهش می یابد. این مساله علاوه بر تأمین منافع اقتصادی، موجب کاهش برداشت از منابع زیرزمینی منطقه خواهد شد.

برنامه ریزی خطی، دشت پریشان، منابع آب زیرزمینی، الگوی کشت