حامد غفاریان مسلمی - دانشجوی کارشناسی ارشدروانشناسی عمومی دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی صالح زاده - کارشناسی روانشناسی عمومی دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا عطاریانی - کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام

سبک دلبستگی یکی ازمهمترین عوامل موثردرتعاملات بین فردی است که دردوران کودکی شکل گرفته و باتوجه به محیط روانی - اجتماعی تحول می یابد مسئله بزهکاری و انحراف اطفال و نوجوانان ازدیرباز درجامعه بشری موردتوجه اندیشمندان بوده ست همزمان باگسترش انقلاب صنعتی و وسعت دامنه نیازمندیها محرومیت های حاصل ازعدم امکان تامین خواستها و احتیاجات زندگی موجب توسعه شددی و دامنه دارفسادعصیان تبهکاری سرگردانی دزدی و... دراطفال و نوجوانان شده است محققان به این نتیجه یافته اند که 89درصد ازافرادی که رفتارهای ضداجتماعی داشتند دربرهه ای اززمان دردوران کودکی جدایی طولانی مدت را ازمراقبان اولیه خود تجربه نموده اند بنابراین توجه به سبک دلبستگی کودکان و نوجوانان دررشد آتی آنها اثرگذار خواهد بود هدف این پژوهش بررسی مقایسه ای سبک دلبستگی درنوجوانان بزهکار ونوجوانان عادی بود دراین مطالعه علی - مقایسه ای 30نفر ازنوجوانان عادی و 30نفر ازنوجوانان بزهکار به روش نمونه گیری دردسترس و یا استفاده ازنرم افزار Gpower انتخاب شدند داده ها با استفاده ازنرم افزار spss تحلیل شد و نتایج نشان داد که بین دلبستگی به والدین و همسالان درنوجوانان عادی و بزهکار تفاوت معناداری وجود دارد ازآنجایی که سبک دلبستگی برسلامت روانی کودکان و نوجوانان دربزرگسالی تاثیر گذار است پیشنهاد میشود بهداشت روانی نوجوانان بزهکار به منظور انجام اقدامات مداخله ای و پیشگیرانه بعدی مورد پژوهش و ازمون قرارگیرند

نوجوانی ، سبک دلبستگی ، بزهکاری