پویا عزیزی - کارشناس ارشد مکانیک دانشکده مهندسی و فناوری های نوین دانشگاه صنایع و معادن ایران
رضا یوسفی - استادیار دانشگاه صنعتی شریف
محمدعلی کدیور - کارشناس ارشد مکانیک دانشکده مهندسی و فناوری های نوین دانشگاه صنایع و معادن ایران

فرایند ماشین کاری جهت آب با ذرات ساینده امروزه بعنوان یکی از پیشرفته ترین روش های ماشین کاری غیر سنتی در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد. تنظیم دقیق پارامترهای این فرآیند برای رسیدن به هندسه مطلوب در ناحیه برش از ملزومات استفاده از این روش می باشد. در این تحقیق تاثیر پنج پارامتر سرعت تغذیه نازل، فشار جت آب، فاصله نازل از سطح قطعه کار، اندازه ذرات ساینده و نرخ ذرات ساینده بر روند تغییر صافی سطح در قطعه آلیاژ الومینیومی بررسی می شود و بهینه سازی این پارامترها با استفاده از الگوریتم ژنتیک برای دستیابی به بهترین صافی سطح مورد بررسی قرار گرفته و نحوه اثر پارامترهای الگوریتم ژنتیک مانند جمعیت اولیه و عملگرهای تقاطع و جهش بر مقدار بهینه مورد بحث و برسی قرار می گیرد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که با افزایش جمعیت اولیه، الگوریتم ژنتیک مقدار بهینه تری بر می گرداند و زمانی که هر دو عملگرهای تقاطع و جهش متناسب با هم بکار روند نتیجه بهینه سازی مطلوبتر خواهد بود. همچنین تاثیر پارامترهای ورودی بر صافی سطح نشان می دهد که با افزایش سرعت تغذیه نازل، فشار جت آب، فاصله نازل از سطح قطعه کار و نرخ ذرات ساینده، صافی سطح افزایش می یابد و با افزایش اندازه ذرات ساینده، صافی سطح افزایش می یابد و افزایش می یابد و با افزایش اندازه ذرات ساینده، صافی سطح ابتدا کاهش و سپس افزایش می یابد.

الگوریتم ژنتیک، بهینه سازی، صافی سطح، فرآیند ماشینکاری جت آب با ذرات ساینده