رحیم بردی آنا مراد نژاد - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران
مهناز حسینی سیاه گلی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران
زینب شعبانی کوشالشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اقتصادی دانشگاه مازندران

گردشگری کشاورزی به معنای جذب مسافر و گردشگر به مناطق کشاورزی، به قصد تفریح و یا آموزش و یا به بیان دیگر انعکاسی از تدارک فرصت های جدید در زمینه ایجاد فرصت های اقتصادی از طریق گردشگری در مزارع می باشد. منطقه مورد بررسی در این پژوهش ، روستای آبندان، از توابع شهرستان سوادکوه است که با توجه به قابلیت ها و موقعیت خاص خود دارای ظرفیت های بالقوه ای برای جذب گردشگر کشاورزی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر گردشگری کشاورزی بر توسعه روستایی می باشد و بدین منظور از ابزار SWOT و ماتریس QSPM برای شناسایی، طبقه بندی تحلیل عوامل استراتژیک محیط درونی و بیرونی استفاده شده است. نمونه آماری مورد استفاده 74 نفر از متخصصان و کارشناسان گردشگری می باشد. نتایج حاصل بیانگر استوار بودن راهبردها بر تمرکز نقاط قوت درونی و فرصت های بیرونی است. مهم ترین نقاط قوت روستای آبندان سوادکوه در زمینه توسعه روستایی عبارتند از : قابلیت های منطقه برای جذب گردشگر (از جمله کشت گیاهان دارویی)، آب و هوای مطبوع، داشتن محیط آرام و سرسبز جهت استراحت و تمدد اعصاب به عنوان اولویت های اول و دوم و سوم و مهم ترین فرصت هایی که روستای آبندان سوادکوه در زمینه توسعه روستایی با آن روبرو است شامل اشتغالزایی جوانان در روستا، توسعه تولید محصولات دارویی و ارگانیک و افزایش درامد سرانه روستا و ارتقا سطح استانداردهای زندگی می باشد که به ترتیب اولویت های اول، دوم و سوم را به خود اختصاص دادند.

گردشگری کشاورزی، توسعه روستایی، روش SWOT، ماتریس QSPM، روستای آبندان شهرستان سوادکوه