عادل فتوحی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی دانشگاه علم و هنر یزد

گردشگری یکی از کسب و کارهای سود آور در جهان است . این صنعت در حال حاضر به عنوان یک صنعت پیشرو در ایجاد فرصت های شغلی متعدد در بسیاری از کشورها به دلیل رشد سریع نسبت به سایر بخشهای اقتصاد در نظر گرفته شده است. از آنجا که گردشگری یک صنعت متشکل از شرکت های خصوصی ، سازمان های دولتی و انجمن های غیر انتفاعی است ،صنعت گردشگری پایدار نیاز به تعهد همه طرف های درگیر در فرایند برنامه ریزی می باشد. این مقاله با راهنمایی و استفاده از روش های ترکیبی(آمیخته هر دو دیدگاه بالا به پایین و از پایین به بالا ) و با توجه به مطالعات انجام شده در سیاست گردشگری به بررسی عوامل موثر در اجرای سیاست ها در صنعت گردشگری جمهوری اسلامی ایران پرداخته است . این مطالعه نشان داد که پنج عامل مهم از جمله : سیاست های عمومی ، محیط کلان و محیط خرد ، اصول نهادینه شده ، روابط درون سازمانی و هماهنگی درون سازمانی و گروه های ذینفع در اجرای سیاست گردشگری تاثیر دارند . در این راستا ایران باید نقاط ضعف خود را شناسایی کرده و درصدد رفع مشکلات با ایجاد و اتخاذ سیاست های هوشمندانه برآید، برنامه ریزی و اجرای دقیق این سیاست ها به عنوان یک نیاز اساسی در کشور در نظر گرفته شود، ارتقاء سطح درآمد مناطق هدف به ویژه مناطق در حال توسعه کشور و ایجاد وبستر سازی توسعه پایدار در مناطق مختلف در این صنعت به عنوان یک ضرورت غیر قابل انکار درنظر گرفته شود