عبدالله البوغبیش - دانشجوی دکتری رشته ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی

ادبیات تطبیقی در عام ترین مفهومف به معنای مقایسه و سنجش دو یا چند اثر ادبی یا غیر ادبی با همدیگر است برآیند علم ، شکل گبری دست کم سه رهیافت روش شناختی یعنی فرانسوی یا سنتیف اسلاوی و نقد بنیاد یا آمریکایی بوده است. از سوی دیگر در اوایل قرن گذشته میلادی، فردینان دو سوسور زبانشناس معروف آراء و دیدگاه های جدیدی درباره زبان ارایه داد که زمینه ساز پدیدار شدن رهیافت های جدید نقد ادبی نظیر ساختارگرایی و نشانه شناسی گردید. مقاله حاضر می کوشد تا در ابتداء یا تکیه بر نظریات ساختارگرایان و نشانه شناسان دو داستان از بیژن نجدی و غاده السمان را تحلیل کرده، در مرحله بعد، دو داستان یاد شده را با تکیه بر نظریات جدید و براساس رهیافت نقد بنیاد ادبیات تطبیقی به بررسی گذارد.

نشانه شناسی، ساختارگرایی، ادبیات تطبیقی، بیژن نجدی، غاده السمان