محمد میر - استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زابل
زهرا کیچی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه زابل

وصف صبح یکی از اصلی ترین مضامینی است که در همه آثار ادبی جایگاه ویژه ای دارد و کاربرد آن محدود به نظم و نثر نمی شود، چه در کتاب های تاریخ نیز جایگاهی قابل توجه دارد. نوشتار حاضر بر آن است که تا به بررسی تصاویر هنری صبح و جایگاه آن دردو شاهکار ادب فارسی یعنی شاهنامه فردوسی و تاریخ جهانگشای جوینی بپردازد. مبنای این مقاله تحلیل تصاویر و توصیف صبح در سه بخش حماسی، غنایی و خنثی و به صورت مقایسه بین آثار دو هنرمند بوده و روش کار برپایه توصیف و تحلیل داده ها می باشد. نتیجه این تحقیق نشان می دهدکه وصف صبح در آثار بررسی شده با غلبه جنبه هنری حماسی و غنایی بوده و آن جه در هنری بودن این تصاویر می گذارد، محتوای آثار بررسی شده است.

شاهنامه فردوسی، تاریخ جهانگشا، صبح، تصویرسازی