فاطمه میرشکاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین سبک های مدیریت تعارض و ارتباط آن با شخصیت شغلی مدیران انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه ی آماری آن را کلیه ی مدیران آموزشی زن و مرد مقطع متوسطه دوره اول نواحی 1 و 2 شهر زاهدان تشکیل می دهند. برای نمونه گیری از روش سرشماری استفاده شده است. بدین سبب ازکل جامعه ی آماری به تعداد 107 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شده است. به جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه شخصیت شغلی واریسزاک و کینگ( 2001) که دارای 40 سوال و سب کهای مدیریت تضاد گریت( 2005 ) که دارای 5 سوال م یباشد، استفاده شده است. روایی پرسشنامه ها از نوع محتوایی و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 0/751 و 0/738 برآورد گردید. روش تجزیه و تحلیل به دو صورت توصیفی و استنباطی بوده است. در سطح توصیفی، با استفاده از شاخص های آماری نظیر رسم جداول فراوانی، میانگین و انحرافاستاندارد به توصیف داده ها پرداخته شده است؛ و در سطح آمار استنباطی به منظور پاسخ به سوالات تحقیق از آزمون تی تک گروهی، آزمون همبستگی، آزمون ریگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده گردید. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شخصیت شغلی مدیران آموزش و پرورش تا حدودی هدفمند بوده و تمایل به سخت کوشی و تغییر در سازمان را دارند. همچنین سبکهای تعارض رایج در بین مدیران به ترتیب سبک همکاری، مصالحه و سازش است و سبکهای اجتناب و رقابت در بین مدیران کمتر رایج می باشد. دیگر یافته ها حاکی از آن است که بین سبکهای مصالحه، سازش، اجتناب و رقابت و شخصیت شغلی رابطه معناداری وجود ندارد و تنها بین سبک همکاری با شخصیت شغلی در سطح اطمینان 99 درصد رابطه معناداری وجود دارد (0/01

مدیریت تعارض – سبکهای مدیریت تعارض – شخصیت شغلی – مدیران مقطع متوسطه دوره اول