مهدی پورحسینقلی هیر - مدرس دانشگاه پیام نور، واحد سرعین، گروه مدیریت و مدیر تشکیلات و بهبود روشها دادگستری استان، اردبیل، ایران
فرحناز فرحمند - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، گروه مدیریت آموزشی، اردبیل، ایران
میرناصر میرباقری - استادیار گروه اقتصاد ، دانشگاه پیام نور، تهران- ایران

رسیدن به اهداف در یک سازمان بستگی به توانایی کارکنان در انجام وظایف محوله و انطباق با محیط متغیر دارد. اجرای آموزش و بهسازی نیروی انسانی سبب می شود تا افراد بتوانند متناسب با تغییرات سازمانی و محیط به طور مؤثر فعالیتشان را ادامه داده و بر کارایی خودبیافزایند. از طرفی از مهمترین خصیصه سازمان های امروزی تغییر و تحول می باشد، در چنین شرایط محیطی پیچیده و متنوع با تحولاتسریع، اگر نتوانیم متناسب با این تغییرات، سازمان، مدیران و کارکنان را هم گام سازیم، قربانی آن خواهیم شد. لذا نیاز به یادگیری سازمانی امروزه به خوبی در تمامی سطوح سازمان ثابت شده است. در این راستا لازم است فرایند، منابع و اقدامات لازم آموزشی در سازمان شناسایی و در یک مدل علمی متناسب برنامه ریزی شود. چرا که آموزش و بهسازی کارکنان اقدامی راهبردی است که در سطح فردی باعث ارزشمندی ورضایت مندی فرد و در سطح سازمانی باعث بهبود و توسعه سازمان می شود. لذا در مقاله حاضر سعی شده است به فرایند آموزش، و اثر بخشی آموزش کارکنان در سطح سازمان و توسعه منابع انسانی پرداخته می شود

آموزش کارکنان، توسعه منابع انسانی، اثربخشی آموزشی